Decyzją Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 29 grudnia 2017 r. nałożona została na Millennium Bank S.A. karę w kwocie 20 748 675. Prezes UOKiK uznał działanie Banku za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów, polegającą na „przekazywaniu konsumentom, w odpowiedziach na ich pisma kierowane do Banku Millennium Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie dotyczące zamieszczania w wykonywanych umowach kredytu hipotecznego niedozwolonych postanowień umownych, nieprawdziwych informacji o treści:

„ww. wyrok (…) jest konstytutywny tj. wywiera skutki na przyszłość, a jego skutecznośc wobec osób trzecich, powstaje z chwilą wpisu do rejestru. Dlatego też nie możemy uznać, iż wyrok, na który się Pani/Pan powołuje znajduje zastosowanie do Pani/Pana sytuacji”, co wprowadzało konsumentów w błąd w zakresie skutków wpisania postanowień do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone (…), ponieważ orzeczenie o uznaniu postanowienia wzorca umowy za niedozwolone ma charakter deklaratoryjny, natomiast analizowane postanowienie wzorca umowy jest bezskuteczne ex tunc, które to działanie Banku (…) godziło w zbiorowe interesy konsumentów, w konsekwencji stanowiło praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów…”

W uproszczeniu klienci Banku, którzy mieli umowy z ww. Bankiem, informując bank, iż Bank stosuje klauzule wobec nich, które zostały uznane za abuzywne (numery wpisów w rejestrze 3178 oraz 3179), otrzymywali wprowadzającą w błąd odpowiedź, przez co w ocenie Prezesa Ochrony Konkurencji i Konsumentów mogli oni rezygnować z roszczeń wobec banku.

Decyzja jest nieprawomocna.

Link do decyzji zamieszczonej na stronie Banku znajduje się tutaj.

Nie czekaj, skorzystaj z przycisku poniżej i wyślij nam umowę do bezpłatnej i niezobowiązującej analizy.

Spodobał Ci się wpis? Zobacz podobne artykuły:

Rafał Olejnik

Rafał Olejnik

Adwokat, Partner zarządzający kancelarią Dowlegal. Wieloletni praktyk. Doradca zarządów wielu spółek, w tym spółek notowanych na giełdzie papierów wartościowych. Pasjonat ochrony interesów członków zarządu (czasem jednak stający po drugiej stronie) oraz właścicieli działalności gospodarczych, który stoi na stanowisku, że priorytetem dla każdego przedsiębiorcy powinna być konieczność ochrony tak interesu spółki, którą zarządza, jak też, a może przede wszystkim, interesu osobistego.