11 stycznia 2018 
Słabnący kurs franka nie powinien zmieniać sposobu postrzegania sytuacji „frankowiczów” – nie powinien uspokajać kredytobiorców w kontekście podejmowanych działań.
W związku z masowo pojawiającymi się komunikatami na temat słabnącego kursu franka szwajcarskiego, kredytobiorcy mogą czuć się pozornie uspokojeni.
Główny komunikat medialny brzmi – franka jest niższy niż pamiętnego stycznia 2015 r., zatem kredytobiorcy mogą odetchnąć.
W naszej ocenie, należy o tyle sceptycznie postrzegać te komunikaty z dwóch względów – jak dobrze wiemy, kurs żadnej waluty nie jest jednoznacznie przewidywalny i tak samo jak szybko spadł, tak szybko może wzrosnąć, zatem trudno jest dziś wnioskować czy za pewien czas CHF nie będzie kosztował przykładowych 6 złotych (podobnie nie zakładano tego w roku 2006 kiedy na masową skalę „wciskano” kredytobiorcom kredyty (pseudo)walutowe utrzymując, że jest to bardzo stabilna waluta.
Drugim powodem dlaczego sceptycznie należy postrzegać komunikaty prasowe to fakt, że psychologia działań jest stosunkowo przewidywalna – im wyższy kurs waluty, tym większa determinacja do działania kredytobiorców, im niższy tym determinacja jest niższa.
W tym miejscu chcielibyśmy zwrócić uwagę, iż w przypadku roszczenia o zwrot nadpłat kolejnych rat od daty pierwszej spłaty raty, każda rata z osobna podlega przedawnieniu. Ma to znaczenie praktyczne, albowiem zakładając 10 letni termin przedawnienia dla każdej raty z osobna, jeżeli niższy kurs (hipotetycznie demotywujący do działania) będzie utrzymywał się przez 4 lata i przez ten czas nie podejmiemy działania, wówczas za pewien czas kiedy kurs franka wzrośnie, uśpiony kredytobiorca podejmie decyzję o działaniu, musi liczyć się z tym, że tych kilka lat nie będzie możliwych do ujęcia w wartości przedmiotu sporu ze względu na przedawnienie tychże roszczeń.
Uczulamy naszych czytelników, że artykuły pisane przez dziennikarzy, tworzone są czasami tendencyjnie dla społeczeństwa, zatem warto patrzeć szerzej na swoją sytuację prawną i finansową.
